Citroën Traction Avant

(*)

Το Citroën Traction Avant ήταν ένα καινοτόμο αυτοκίνητο που παρήχθη από την γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία Citroën, μεταξύ του 1934 και του 1957. Συνολικά 760.000 μοντέλα σειράς Traction Avant κατασκευάστηκαν στα 23 έτη της παραγωγής του. Αντικαταστάθηκε από το Citroën DS το 1955.

Αρχική ιδέα και πραγματοποίηση

Το 1928, η Citroën εισήγαγε το πρώτο ατσάλινο αμάξωμα στην Ευρώπη. Στην αρχή, τα αυτοκίνητα Citroën σημείωσαν επιτυχία, όμως σύντομα οι ανταγωνιστές που χρησιμοποιούσαν αμαξώματα από ξύλο, μπόρεσαν να δώσουν νέα σχεδίαση στα αυτοκίνητά τους. Ο Αndre Citroën αντιθέτως δεν μπορούσε (λόγω της ακαμψίας μετάλλου) να ανασχεδιάσει τα αμαξώματα και σύντομα τα αυτοκίνητα θεωρήθηκαν παλαιομοδίτικα. Τα Citroën πάντως πωλούσαν ακόμη αρκετές μονάδες, παρά τον ξεπερασμένο σχεδιασμό. Ο κύριος λόγος ήταν οι χαμηλές τιμές των αυτοκινήτων. Αυτό ενθάρρυνε τον André Citroën να αναζητήσει τρόπους για να παρουσιάσει ένα πιο προηγμένο αυτοκίνητο.

Η ιδέα του Τraction Avant, γεννήθηκε σε ένα ταξίδι του ιδιοκτήτη της εταιρίας στις ΗΠΑ, όπου και εντρύφησε σε πρωτοποριακές τεχνικές διαμόρφωσης μετάλλου. Ο Citroën αποφάσισε να μεταφέρει τις νέες ιδέες στην πατρίδα του και να δημιουργήσει νέα λογική στη διαδικασία παραγωγής αυτοκινήτων, των οποίων τα αμαξώματα κατασκευάζονταν τότε κυρίως από ξύλο. Αρχικά ξεκίνησε με την εισαγωγή στη Γαλλία των εργαλειομηχανών που ήταν απαραίτητες για τη σχετική επεξεργασία και μετά ανέθεσε στον Budd τη δημιουργία ενός πρωτοτύπου, το οποίο εξελίχθηκε και έγινε το 32 ίππων Traction Avant (στα γαλλικά "εμπρός έλξη / κίνηση"), που σχεδιάστηκε από τον André Lefèbvre και Flaminio Bertoni στα τέλη του 1933 / αρχές του 1934. Επισήμως παρουσιάστηκε στην Ευρώπη στις 18 Απριλίου 1934.

Καινοτόμες τεχνολογίες

Το Traction Avant όταν λανσαρίστηκε το 1934 ήταν τόσο πρωτοποριακό για την εποχή του, που ο ανταγωνισμός δεν μπορούσε να σταθεί μπροστά του με κανένα μοντέλο. Διέθετε τα εξής πρωτοποριακά χαρακτηριστικά:

* Αμάξωμα μονοκόκ (όπου το εξωτερικό περίβλημα συγκρατούσε την υπόλοιπη κατασκευή). Τα περισσότερα άλλα αυτοκίνητα της εποχής βασίζονταν σε ένα ξεχωριστό πλαίσιο (σασί), επί του οποίου χτιζόταν το αμάξωμα. Το αμάξωμα τύπου μονοκόκ (monocoque), γνωστό και ως αυτοφερόμενο (unibody) έχει ως αποτέλεσμα ένα ελαφρύτερο όχημα, και χρησιμοποιείται τώρα για το σύνολο σχεδόν των αυτοκινήτων, αν και η "χτιστή" κατασκευή πλαισίου εξακολουθεί να είναι κατάλληλη για μεγαλύτερα οχήματα όπως φορτηγά. Αυτή η μέθοδος κατασκευής αντιμετωπίστηκε τότε με μεγάλη καχυποψία από πολλούς κύκλους, με αμφιβολίες για την ισχύ της. Ως απάντηση, ο André Citroën επινόησε ένα είδος crash test, στο οποίο έριχνε τα αυτοκίνητα από βράχους, για να τονίσει την μεγάλη εγγενή αντοχή της.[1]

* Εμπρόσθια ανεξάρτητη ανάρτηση. Η ανάρτηση ήταν πολύ προχωρημένη για την εποχή του αυτοκινήτου. Οι τροχοί μπροστά ήταν αναρτημένοι ανεξάρτητα, χρησιμοποιώντας ράβδους στρέψης και ψαλίδια για ανάρτηση, όταν τα περισσότεροι μοντέλα της εποχής χρησιμοποιούσαν άκαμπτους άξονες και φύλλα σούστας, παρόμοια με τις άμαξες και τα κάρα. Η πίσω ανάρτηση ήταν ένα απλός άξονας από χάλυβα και ράβδος Panhard, με ξεχωριστά "γόνατα" και ράβδους στρέψης που συνδεόταν με έναν σωλήνα χάλυβα 3 ιντσών (7,6 εκατοστών), ο οποία με τη σειρά του ήταν βιδωμένος στο αυτοφερόμενο αμάξωμα.

* Κίνηση στους εμπρόσθιους τροχούς. Εισήγαγε έτσι τη διάταξη κινητήρα / μετάδοσης κίνησης "όλα εμπρός", η οποία έχει επικρατήσει στην πλειοψηφία των σύγχρονων αυτοκινήτων.

* Εντυπωσιακό σχεδιασμό για την εποχή του, που προσέφερε στο αυτοκίνητο ένα επιπλέον ελκυστικό πλεονέκτημα σε σχέση με τον ανταγωνισμό του - το Traction Avant κατείχε πάντα μια μοναδική εμφάνιση και ξεχωριστή προσωπικότητα, η οποία μόλις τη δεκαετία του 1950 άρχισε πλέον να δείχνει κάπως παλαιομοδίτικη.

Δεδομένου ότι ήταν πολύ ελαφρύτερο από τα "συμβατικά" σχέδια της εποχής, ήταν ικανό να αναπτύσει ταχύτητες άνω των 100 km/h (62 mph) και να επιτυγχάνει κατανάλωση βενζίνης της τάξεως των 10 λίτρων ανά 100 χιλιόμετρα.

Το Traction Avant έθεσε μεγάλα στάνταρ στον μηχανολογικό σχεδιασμό, των οποίων αντάξιο στάθηκε για πρώτη φορά το Mini, τριάντα χρόνια μετά και σήμερα υιοθετούνται από όλα τα αυτοκίνητα.

Εκδοχές αμαξώματος
Ένα γαλλικό "Familiale" 11 F του 1954, με 6 παράθυρα και 9 θέσεις
Citroën Traction Avant Coupé 7C του 1937

* sedan (3 όγκων), που ήταν και η στάνταρ έκδοση. Το αρχικό μοντέλο (Aπρίλιος 1934) ήταν ένα σεντάν με τετρακύλινδρο κινητήρα 1.303 cc που ονομαζόταν 7A. Τον Ιούνιο του 1934 αντικαταστάθηκε από την έκδοση 7B που έφερε ισχυρότερο κινητήρα με κυβισμό 1.529 cc. Τον Οκτώβριο του 1934 η 7Β αντικαταστάθηκε από την έκδοση 7C με ακόμα ισχυρότερο κινητήρα κυβισμό 1.628 cc. Τον Νοέμβριο του 1934 προστέθηκε η έκδοση 11, με έναν τετρακύλινδρο κινητήρα 1.911 cc και από το 1938 η έκδοση 15, με έναν εξακύλινδρο σε σειρά / I6 κινητήρα 2.867 cc. Τα νούμερα αντιστοιχούσαν στο Γαλλικό σύστημα φορολόγησης, το οποίο βασιζόταν στην ιπποδύναμη (CV / φορολογίσιμοι ίπποι). Tο 11 ήταν 11CV, αλλά περιέργως το 15 για την ακρίβεια ήταν 16CV. Tο 11 κατασκυαζόταν σε δύο εκδοχές αμαξώματος, το 11L ("légère" ή "light" / ελαφρύ), το οποίο είχε τις ίδιες διαστάσεις με το 7CV και το "κανονικό" μοντέλο 11, το οποίο είχε μακρύτερο και φαρδύτερο μεταξόνιο.
* coupé 2-πορτο, με εξωτερικό κάθισμα στο πίσω μέρος του αμαξώματος.
* cabrio.
* sedan μεγαλύτερου μήκους, γνωστό ως Familiale, με 6 παράθυρα, 9 θέσεις και 3 σειρές καθισμάτων.
* hatchback (2 όγκων), γνωστή ως Commerciale. Παρουσιάστηκε το 1939 και ήταν πολύ προχωρημένη για την εποχή της, καθώς η πίσω πόρτα αποτελείτο από δύο ίσα μέρη, το κάτω που έφερε τον εφεδρικό τροχό (ρεζέρβα) και το πάνω, το οποίο άνοιγε μέχρι το επίπεδο της οροφής του αυτοκινήτου. Μετά την αναστολή της κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ξαναμπήκε στην παραγωγή το 1954 αυτή τη φορά με μονοκόμματη πίσω πόρτα, η οποία ήταν συνδεδεμένη με την οροφή και άνοιγε επίσης μέχρι το επίπεδο της οροφής του αυτοκινήτου.

Επιπλέον πρωτότυπα
Citroën 11 CV Legère
Η έκδοση Commerciale 2 όγκων του Traction Avant

Ο André Citroën αρχικά είχε προετοιμάσει και δύο επιπλέον πρότζεκτ, τα οποία όμως δεν μπήκαν ποτέ στην παραγωγή:

* Το πρώτο ήταν ένα αυτόματο κιβώτιο, που βασιζόταν στο πειραματικό αυτόματο κιβώτιο του Sensaud de Lavaud, ενός γαλλικού αυτοκινήτου που είχε παραχθεί σε περιορισμένα αντίτυπα από το 1926 ως το 1928 και έφερε ατμοκίνητο 6-κύλινδρο κινητήρα με κυβισμό 5.475 cc. Ο André Citroën σχεδίαζε να το εισάγει εξ' αρχής με το λανσάρισμα της αρχικής έκδοσης 7A. Τελικά όμως οι μηχανικοί της Citroën έκριναν ότι δεν μπορούσε να συνδυαστεί με σχετικά μικρούς κινητήρες μεταξύ 1,3 και 1,9 λίτρων, διότι δεν είχαν επαρκή ισχύ και αν συνδυάζονταν με αυτόματο κιβώτιο, το αυτοκίνητο θα είχε εντελώς ανεπαρκή επιτάχυνση, ιδιαίτερα σε ανηφορικούς δρόμους. Έτσι προτίμησαν να παρουσιάσουν το 7Α με ένα κοινό για την εποχή 3-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο.

* Το άλλο ήταν ένα τεράστιο μοντέλο, γνωστό ως η έκδοση 22CV, με έναν 8-κύλινδρο κινητήρα V8, κυβισμού 3.822 cc και ιπποδύναμης 100 hp. Το 22CV ξεχώριζε από το μακρύ μπροστινό ρύγχος, προκειμένου να φιλοξενηθεί ο θηριώδης V8 και το ότι τα μπροστινά φώτα ήταν "κολλημένα" στην μάσκα, σε αντίθεση με όλα τα άλλα Traction Avant που κυκλοφόρησαν, ενώ και το εσωτερικό του ήταν σαφώς πολυτελέστερο. Γύρω στα 20 πρωτότυπα προ-παραγωγής κατασκευάστηκαν. Λόγω έλλειψης επαρκών κονδυλίων όμως, μετά την πτώχευση και την ανάληψη της διοίκησης από την Michelin, το πρότζεκτ ακυρώθηκε το 1935. Η τύχη των 20 πρωτοτύπων, ακόμα και ως τις μέρες μας, παραμένει ένα μυστήριο. Υπάρχει μία επίμονη φήμη ότι ένα γνήσιο 22CV κυκλοφορεί στις ΗΠΑ, ενώ μία ρεπλίκα του μοντέλου κυκλοφορεί επισήμως σήμερα στην Ολλανδία.

Επιπτώσεις στην Citroën

Η επιτυχής γρήγορη εξέλιξη του Traction Avant σήμαινε πως τα έξοδα ήταν τεράστια και αυτό συνέβαλε στην οικονομική καταστροφή της εταιρείας. Στα τέλη του 1934, η εταιρεία εξαναγκάσθηκε σε πτώχευση, γεγονός που οδήγησε στην ανάληψη της διοίκησης από τον μεγαλύτερο πιστωτή της, την εταιρεία κατασκευής ελαστικών Michelin. Ευτυχώς για την Michelin, το Traction Avant γνώρισε τεράστια επιτυχία και τα βασικά του χαρακτηριστικά διατηρήθηκαν στα επόμενα μοντέλα.

Υδροπνευματική ανάρτηση
6-κύλινδρο Traction Avant 15CV του 1954 με υδροπνευματική ανάρτηση στους πίσω τροχούς - στην "υψηλή" θέση

Μετά από αρκετές πειραματικές μελέτες της Citroën με την υδροπνευματική τεχνολογία, τελικώς το 1954 εισήγαγε την έκδοση 15Η, μια παραλλαγή του 6-κύλινδρου μοντέλου 15CV με υδροπνευματική ανάρτηση που διατηρούσε σταθερό ύψος από το δρόμο, ανεξάρτητα από το βάρος επιβατών και αποσκευών, καθώς και με ρυθμιζόμενο ύψος της πίσω ανάρτησης. Η έκδοση 15Η ήταν και το πρώτο δοκιμαστικό μοντέλο για την πλήρως εξελιγμένη υδροπνευματική ανάρτηση της επαναστατικής Citroën DS, που κυκλοφόρησε το επόμενο έτος.

Επίσημο προεδρικό αυτοκίνητο

Το ίδιο έτος (1954), ο νεοεκλεγεθείς πρόεδρος René Coty, παρέλαβε δύο 15CV, μία λιμουζίνα που κατασκευάστηκε από τον βελτιωτικό οίκο Franay σε σχέδιο του Philippe Charbonneaux, και ένα cabrio που κατασκευάστηκε από τον βελτιωτικό οίκο Chapron. Ως αποτέλασμα, το Traction Avant υπήρξε το μοντέλο που ξεκίνησε την μακροχρόνια παράδοση χρήσης μεγάλων Citroën ως επίσημα οχήματα από την γαλλική κυβέρνηση.

Αναφορές

1. ↑ The legacy of Andre Citroen (ανακτήθηκε 2008-11-05 )

Eξωτερικοί σύνδεσμοι

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org + LivePedia.gr http://www.livepedia.gr/. Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License