Το αιδοίο ανήκει στα εξωτερικά γεννητικά όργανα της γυναίκας. Αποτελεί τμήμα του ουροποιητικού συστήματος και του γεννητικού συστήματος. Η λειτουργία του είναι να συμβάλει στην αναπαραγωγή κατά τη διάρκεια της συνουσίας στην απορρόφηση του ανδρικού γεννητικού υλικού στο εσωτερικό της μήτρας. Έτσι, μέσα στην κοιλιά της γυναίκας γονιμοποιείται το δικό της γεννητικό υλικό, καταλήγοντας στο ζυγωτό και το έμβρυο, δηλαδή τη δημιουργία ζωής.

Φωτογραφία αιδοίου. Διακρίνονται τα μεγάλα χείλη, τα μικρά χείλη, η κλειτορίδα, η είσοδος του κoλεού, το περίνεο και ο πρωκτός

Ανατομία

Από ανατομική άποψη το αιδοίο αποτελείται από το εφηβαίο, τα μεγάλα χείλη, τα μικρά χείλη, την κλειτορίδα, τον πρόδομο του κολεού, τους βολβούς του προδόμου και τους μείζονες αδένες του προδόμου.

Το εφηβαίο ή όρος της Αφροδίτης αποτελεί έπαρμα του δέρματος ακριβώς μπροστά από την ηβική σύμφυση. Έχει σχήμα απεστρογγυλευμένου τριγώνου με την βάση στραμμένη προς την κοιλία και την κορυφή προς τα μεγάλα χείλη του αιδοίου. Καλύπτεται από δέρμα και έχει ως υπόθεμα υποδόριο λιπώδη συνδετικό ιστό. Το δέρμα του εφηβαίου κατά την παιδική ηλικία καλύπτεται από χνούδι, στην ήβη εμφανίζονται τρίχες και στην γεροντική ηλικία αραιώνουν ή αποπίπτουν τελείως.

Τα μεγάλα χείλη του αιδοίου είναι συμμετρικές πτυχές του δέρματος μήκους 7-8 cm που εξορμούν από το εφηβαίο και φέρονται μέχρι το περίνεο. Το δέρμα των μεγάλων χειλέων έχει άφθονους ιδρωτοποιούς, σμηγματογόνους και οσμηγόνους αδένες και έχει ως υπόθεμα υποδόριο λιπώδη συνδετικό ιστό.

Τα μικρά χείλη του αιδοίου είναι πτυχές του δέρματος επί τα εντός των μεγάλων χειλέων και έχουν την όψη βλεννογόνου διότι το δέρμα τους είναι άτριχο, εξέρυθρο και έφυγρο. Έχουν μήκος περίπου 3-4 cm και εξορμούν από την κλειτορίδα και φέρονται μέχρι το κάτω χείλος του στομίου του κολεού. Γύρω από την κλειτορίδα σχηματίζουν μια πτυχή του την καλύπτει, η οποία ονομάζεται πόσθη της κλειτορίδας.

Η κλειτορίδα αποτελεί στυτικό μόριο ανάλογο με το ανδρικό πέος. Αποτελείται από τα σηρραγγώδη σώματα της κλειτορίδας τα οποία κατά την σεξουαλική διέγερση πληρούνται με αίμα και επέρχεται στύση της κλειτορίδας. Η βάλανος της κλειτορίδας όταν αυτή δεν βρίσκεται σε στύση δεν είναι ορατή διότι καλύπτεται από την πόσθη. Τα αγγεία και τα νεύρα που κατανέμονται στην κλειτορίδα είναι περίπου όμοια με τα αντίστοιχα του πέους στον άνδρα.

Ο πρόδομος του κολεού αποτελεί την περιοχή που περικλείεται από τα μικρά χείλη του αιδοίου. Πορευόμενοι από την κλειτορίδα προς το περίνεο ο πρόδομος του κολεού εμφανίζει το έξω στόμιο της ουρήθρας, το στόμιο του κολεού και τον σκαφοειδή βόθρο.

Ο παρθενικός υμένας αποτελεί πτυχή του βλεννογόνου που περιβάλλει κυκλοτερώς το στόμιο του κολεού και φέρει αιμοφόρα αγγεία και νεύρα. Το εύρος του ανοίγματος του παρθενικού υμένα κατά την παιδική ηλικία είναι μικρό ενώ κατά την εφηβεία διευρύνεται και επιτρέπει την δίοδο έως και δύο δακτύλων χωρίς να ραγεί, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο παρθενικός υμένας δεν αποτελεί εμπόδιο στην διενέργεια συνουσίας, ανεξάρτητα από το μέγεθος του πέους. Ο παρθενικός υμένας εμφανίζει ποικίλες παραλλαγές ως προς τον αριθμό και την μορφολογία του στομίου του. Η στερεότητα του παρθενικού υμένα και επομένως η αντοχή του στην προσπάθεια ρήξης του κατά την πρώτη συνουσία διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα. Επίσης ποικίλει και ο βαθμός του πόνου και της αιμορραγίας που προκαλείται από την ρήξη του, δεδομένου ότι εξαρτώνται από την μορφή του αλλά και την πυκνότητα των αγγείων και των νεύρων.

Οι βολβοί του προδόμου αποτελούν στυτικό ιστό ανάλογο με τον βολβό του σηραγγώδους σώματος της ουρήθρας στο ανδρικό πέος. Βρίσκονται επί τα εκτός του στομίου του κολεού και αποτελούν το υπόθεμα των μεγάλων χειλέων. Κατά την σεξουαλική διέγερση οι βολβοί πληρούνται με αίμα, διογκώνονται και στενεύουν έτσι το στόμιο του κολεού, χωρίς όμως να το σκληραίνουν, γεγονός που θα εμπόδιζε την είσοδο του πέους. Η λειτουργική σημασία του φαινομένου αυτού είναι η αύξηση της ηδονής από την προστριβή του πέους κατά την σεξουαλική επαφή, αλλά και η παρεμπόδιση της εκροής του σπέρματος έξω από τον κόλπο μετά την εκσπερμάτιση.

Οι μείζονες αδένες του προδόμου είναι δύο μικροί αδένες που βρίσκονται στο οπισθοπλάγιο τοίχωμα του κολεού. Το έκκριμα των αδένων χρησιμεύει στην εφύγρανση του του προδόμου ώστε να διευκολύνει την είσοδο του πέους στον κολεό. Το έκκριμα κατά την συνουσία εξακοντίζεται κατά ώσεις (δίκην σπέρματος) και μερικές φορές είναι ικανής ποσότητας ώστε να δικαιολογεί τον όρο «γυναικείο σπέρμα». Η ποσότητα πάντως του εκκρίματος δεν είναι ικανή για την λίπανση του κόλπου, η οποία επιτελείται κατά κύριο λόγο από τους αδένες του επιθηλίου του κόλπου, που ονομάζονται βαρθολίνειοι αδένες.

Κοινωνική σημασία

Το αιδοίο ήταν και είναι στις περισσότερες κοινωνίες ταμπού. Υποστηρίζεται ότι αυτή η θεώρηση είναι πανάρχαιη, από την εποχή που ο άνθρωπος άρχισε να περπατά όρθιος και το γεννητικό όργανο της γυναίκας κρύφτηκε από την κοινή θέα. Σε άλλες κοινωνίες πάλι ήταν αντικείμενο λατρείας ως πηγή της ζωής ή της ηδονής είτε απεικονιζόταν λεπτομερώς. Χαρακτηριστικά είναι τα κατά τα άλλα αφαιρετικά κατασκευασμένα κυκλαδικά ειδώλια, σε πολλά από τα οποία είναι εγχαραγμένο το ηβικό τρίγωνο και σε κάποια διακρίνεται και η σχισμή του αιδοίου[1][2]. Επειδή το αιδοίο καλύπτεται από τα μεγάλα χείλη και δεν είναι ορατό, θεωρείται και σκοτεινό ή μυστηριώδες. Υπάρχει η εικασία ότι εταίρες στην αρχαιότητα έβαζαν κραγιόν στα χείλη τους για να τα κάνουν να μοιάζουν με τα μεγάλα χείλη του αιδοίου (χωρίς να είναι αυτή η μόνη χρήση του κραγιόν).

Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι πολλές φορές το αιδοίο χρησιμοποιείται συνεκδοχικά εννοώντας τη γυναίκα, κάτι που δε συμβαίνει με τα ανδρικά γεννητικά όργανα. Συνήθως στις περιπτώσεις αυτές, αντί για τη λέξη αιδοίο χρησιμοποιείται η αργκό (έως χυδαία) ονομασία του.

Επειδή σε αντίθεση με το πέος και τους όρχεις το αιδοίο δεν είναι εμφανώς ορατό και επειδή τα γυναικεία γεννητικά όργανα είναι εσωτερικά, έχουν θεωρηθεί οι γυναίκες «λειψές» σε σχέση με τους άντρες. Ο Σίγκμουντ Φρόυντ υποστήριξε στη θεωρία του για τη σεξουαλικότητα ότι το κορίτσι στην ηλικία των 4 έως 5 ετών αναπτύσσει το «φθόνο του πέους» (Penisneid, penis envy), όταν βλέπει ότι τα αγόρια ή οι άνδρες έχουν ένα εξάρτημα «επιπλέον». Η θεωρία αυτή έχει αμφισβητηθεί επανειλημμένως.

Σύμβολα του αιδοίου θεωρούνται τα όστρακα λόγω του σχήματός τους. Έχουν βρεθεί συμβολικές απεικονίσεις οστράκων για γυναικείες θεότητες σε πολλούς πολιτισμούς, μεταξύ άλλων και στην αρχαία Αίγυπτο. Άλλες λέξεις για το αιδοίο είναι το μουνί (αργκό έως χυδαία), η οποία όμως δε διακρίνει μεταξύ αιδοίου και κόλπου, το γατάκι κατά μεταφορά του αγγλ. pussy.

Γκουστάβ Κουρμπέ , Η Πηγή Προέλευσης Της Ανθρωπότητας,

Προφύλαξη κατά τη συνουσία

Τα προφυλακτικά μέτρα κατά τη διάρκεια της συνουσίας εφαρμόζονται στον άντρα ή στην γυναίκα. Τα προφυλακτικά μέτρα που αφορούν τη γυναίκα είναι το αντισυλληπτικό χάπι, το σπιράλ και το διάφραγμα που εφαρμόζεται στο αιδοίο. Υπάρχουν και άλλα μέτρα λιγότερο γνωστά. Το διάφραγμα παρεμποδίζει τη ροή του σπέρματος εντός του τραχήλου, χρησιμοποιείται συνήθως με σπερματοκτόνα. Αντίθετα, όμως με το προφυλακτικό, δεν προστατεύει επαρκώς από αφροδίσια νοσήματα όπως το AIDS.

Συστήματα οργάνων
αναπαραγωγικό σύστημα | αναπνευστικό σύστημα | ανοσοποιητικό σύστημα | απεκκριτικό σύστημα | ενδοκρινικό σύστημα | ερειστικό σύστημα | καρδιαγγειακό σύστημα | λεμφικό σύστημα | μυικό σύστημα | νευρικό σύστημα | πεπτικό σύστημα

Απο την LivePedia.gr + Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License