Τενοντίτιδα Τενοντίου Πετάλου του Ώμου (ή Οξεία και Χρόνια Περιαρθρίτις)

Τι είναι το Τενόντιο Πέταλο του Ώμου (Rotator Cuff); Μιά ομάδα 3 Μυών του Ωμου, ο Υπερακάνθιος, ο Υπακάνθιος, και ο Ελάσσων Στρογγύλος, που εκτελούν την κίνηση της έξω στροφής και της απαγωγής, έχουν κοινή τενόντια κατάφυση στό Μείζον Βραχιόνιο όγκωμα με κοινό "Τενόντιο Πέταλο", τό οποίο φέρεται στή διεθνή βιβλιογραφία με τό όνομα Rotator Cuff , ελληνικά Τενόντιο Πέταλο (Συμεωνίδης, 1996). Ακριβώς πάνω από το Τενόντιο Πέταλο βρίσκεται σάν θόλος - αψίδα, ο Υπακρωμιακός Θύλακος (Subacromial Bursa) και πιό κάτω, ο Υποδελτοειδής Θύλακος (Subdeltoid Bursa). Συνήθως, όταν πάσχει μιά ανατομική μονάδα, επηρεάζονται και πάσχουν και οι άλλες διπλανές της. Το σύμπλεγμα αυτό των Τενόντων συχνά υφίσταται τραυματισμούς ή εκφυλιστικές αλλοιώσεις ή εναπόθεση κρυστάλλων Φωσφορικού Ασβεστίου (Ca₃(PO₄)₂) με αποτέλεσμα τη δημιουργία οξέων ή χρόνιων Τενοντίτιδων στην περιοχή (Παπαγεωργίου, 1996).

Κλινική εικόνα: Ο επώδυνος ώμος είναι κάτι πολύ συχνό στην Ορθοπεδική. Τα συχνότερα αίτια που πονάει ο ώμος είναι η Αυχενική Ριζοπάθεια λόγω Δισκοπάθειας του Αυχένος (αντανάκλαση πόνου) και ακολουθεί η Τενοντίτιδα ή Τενοντοθυλακίτιδα του Τενοντίου Πετάλου (Χαρ. Γκούβας, 1989). Η πάθηση αυτή εκδηλώνεται με δύο μορφές την Οξεία με εντονότατα κλινικά σημαία (πόνος, οίδημα, φλεγμονή, πυρετός, δυσκαμψία, αϋπνία από τον πόνο, κλπ) και τη Χρόνια (δυσκολία στην απαγωγή, λίγος πόνος και αντανάκλαση του πόνου στο βραχίονα). Ορισμένοι ασθενείς έχουν εναπόθεση αλάτων Φωσφορικού ασβεστίου στο Βραχιόνιο ενώ άλλοι δεν έχουν. Η εναπόθεση αυτή συμβαίνει συνήθως σε άτομα ηλικίας 25-50 χρόνων. (L. Kessel, 1996). Στην Οξεία ή και τη Χρόνια Τενοντίτιδα του Τενοντίου Πετάλου, πέραν της διογκώσεως του Τένοντος, συμμετέχει και ο Υπακρωμιακός Θύλακος (Subacromial Bursa) που επίσης διογκώνεται και προκαλεί προστριβή κάτω από το ακρώμιον της Ωμοπλάτης στην κίνηση της απαγωγής του ώμου. Στο φαινόμενο αυτό δόθηκε το όνομα «Σύνδρομο Υπακρωμιακή προστριβής» (Subacromial Impingement Syndrome), ενώ ουδόλως πρόκειται για ξεχωριστή πάθηση. Το παράξενο είναι ότι υπάρχουν ασθενείς με ασβεστοποιήσεις στον ώμο, ασυμπτωματικοί για πολλά χρόνια (Neer, 1990)

Αίτια: Η πλέον απλοϊκή απάντηση που δίδεται από τους γιατρούς στην ερώτηση «τι φταίει» είναι «η κούραση, η καταπόνηση». Όμως, οξεία και χρόνια περιαρθρίτιδα παθαίνουν και άνθρωποι που δεν εργάζονται χειρωνακτικά. Η παθογένεια της νόσου λοιπόν δεν είναι εξακριβωμένη. Ενοχοποιούνται παράγοντες γενετικοί (DNA), ενδοκρινικοί, μεταβολικοί, επίσης παράγοντες που έχουν σχέση με την γήρανση και την εκφύλιση των ιστών, με χρόνια αρθρίτιδα και τέλος με την κληρονομικότητα (Παπαγεωργίου Δ, 1996).

Εξετάσεις: Στον επώδυνο ώμο πέραν της κλινικής εξέτασης συνήθως κάνουμε τις εξής εξετάσεις: Ακτινογραφίες ώμου (2), ακτινογραφίες αυχένος, Μαγνητική Τομογραφία ώμου. Τα συνήθη ευρήματα στις ακτινογραφίες είναι: κανένα εύρημα, άλατα ασβεστίου (τόφος), στένωση υπακρωμιακού χώρου (υποδηλώνει ρήξη Τενοντίου Πετάλου), ενώ η μαγνητική Τομογραφία προσφέρει πιο πολλές πληροφορίες. Ο Bosworth βρήκε εναπόθεση αλάτων Ca σαν τυχαίο εύρημα σε ακτινογραφίες που είχαν ληφθεί για διάφορους λόγους σε ποσοστό 2,7%.

Θεραπεία: Οι οξείες περιπτώσεις Τενοντίτιδας του Τενοντίου Πετάλου χρειάζονται συνήθως θεραπεία με τοπική ένεση Κορτιζόνης (Celestone ® ή Kenacort ®). Γίνονται 1-3 ενέσεις με μεσοδιάστημα 7 ημερών μέχρις ιάσεως. Τα παυσίπονα και οι φυσικοθεραπείες επίσης δρούν βοηθητικά. Οι άλλες περιπτώσεις Χρόνιας Τενοντίτιδας του Τενοντίου πετάλου, αν και πιο ήπιες είναι και πιο ανθεκτικές στη θεραπεία. Χρησιμοποιούμε αρκετές μεθόδους. Χάπια αντιφλεγμονώδη, τοπικές αλοιφές, Φυσικοθεραπείες, ειδικές ασκήσεις απαγωγής, κολύμβηση, κλπ. Όμως παρά αυτές τις θεραπείες αρκετοί ασθενείς συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται από πόνο και από δυσκαμψία του ώμου στην απαγωγή και χρειάζονται εγχείρηση. Η καλύτερη διαθέσιμη μέθοδος σήμερα είναι ο αρθροσκοπικός υπακρωμιακός καθαρισμός ή αρθροσκοπική ακρωμιοπλαστική. Όσο για τις ασβεστοποιήσεις, παλαιά αφαιρούνταν με μικρή χειρουργική επέμβαση. (Συμεωνίδης, 1996). Σήμερα μπορεί να αφαιρεθούν με τη μέθοδο των υπερήχων. Γίνεται ένα είδος «λιθοτριψίας» με υπέρηχο και στη συνέχεια αφαιρούνται με βελόνη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1) Kessel L. (1986): "Clinical Disorders οf the Shoulder". Churchill Livingstone: 68-71. 2) Neer S.C. ΙΙ (1990): "Shoulder Reconstruction". W.B. Saunders: 427-433. 3) Γκοδόλιας Δ (2002): "Αρθροσκόπηση του ώμου, ενδείξεις και τεχνική", Συνέδριο Αρθροσκόπησης, Αθήνα 2002. 4) Γκούβας Χαράλαμπος (1989): «Αίτια πόνου στην Ορθοπεδική», Ελληνο Βρεττανικό Ορθοπεδικό Συνέδριο, Ρόδος, 1989 5) Παπαγεωργίου Δημήτριος(1996): "Περιαρθρική εναπόθεση ασβεστίου στον ώμο ή υπακρωμιακή ασβεστοποίηση", Περιοδικό Ε.Ε.Χ.Ο.Τ. / Τ.47, τ.3, / 1996 6) Συμεωνίδης Παναγιώτης (1996): Επίτομη Οθροπεδική, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1996 7) Graham Appley και Louis Solomon (1993): System of Orthopaedics and Fractures, Churchill Livingstone, London New York 1993.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License