Ιατρική της εργασίας
|
|
Η Ιατρική της εργασίας είναι η ειδικότητα της ιατρικής που ασχολείται με τις ασθένειες που προκύπτουν στο χώρο και κατά της διάρκεια της εργασίας. Ανήκει στον ευρύτερο τομέα της Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής. Ο ρόλος του γιατρού της εργασίας είναι να ασκεί προληπτική ιατρική στο χώρο της εργασίας, μέσω της διεξαγωγής συνεχούς επιδημιολογικής έρευνας. Ουσιαστικά, ο γιατρός εργασίας είναι ο κατεξοχήν αρμόδιος για να ορίσει εάν ένα επάγγελμα ή μια συγκεκριμένη επαγγελματική ασχολία περιλαμβάνουν επιβαρυντικούς παράγοντες για την υγεία του εργαζόμενου. Τομείς Χωρίζεται σε τρεις τομείς, ο καθένας από τους οποίους έχει εξειδικευμένο αντικείμενο απασχόλησης: 1) Επιδημιολογία, που ασχολείται με την έρευνα και τη στατιστική, 2) Πνευμονολογία, που ασχολείται με τα επαγγελματικά νοσήματα πνευμόνων, και 3) Τοξικολογία, που ασχολείται με τις επιδράσεις τοξικών ουσιών στον οργανισμό. Ιστορικά στοιχεία Θεμελιωτής της ειδικότητας της Ιατρικής της εργασίας θεωρείται ο Ιταλός γιατρός Μπερναρντίνο Ραματζίνι (1633-1714), που δημοσίευσε τη διατριβή του για επαγγελματικά νοσήματα το 1700. Ωστόσο, η παλαιότερη αναφορά σε επαγγελματικά νοσήματα αποδίδεται στον Παράκελσο, που δημοσίευσε μια μονογραφία σχετική με τα επαγγελματικά προβλήματα υγείας των ανθρακωρύχων και των μεταλλουργών. Η ειδικότητα εξελίχθηκε σε βάθος χρόνου διανύοντας τρεις μεγάλες περιόδους: 1) Περιγραφική περίοδος (μέχρι το 1844), 2) Νομοθετική περίοδος (από το 1844 μέχρι τα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου), και 3) Περίοδος περιβαλλοντικής ιατρικής (που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και έχει ως αντικείμενο ενδιαφέροντος τα περιβαλλοντικά προβλήματα που δημιουργούν θέματα υγείας). Η είσοδος στη νομοθετική περίοδο, ήρθε λογικά με τη νομική επιστήμη να λειτουργεί στην κατεύθυνση της κατοχύρωσης του ότι η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων είναι δυνατό να προστατευθεί με τη λήψη κατάλληλων μέτρων. Έτσι, το πρώτο νομοθέτημα παρουσιάστηκε στη Μεγάλη Βρετανία, το 1844, και καθόριζε το κατώτερο όριο ηλικίας στα 9 έτη και το ανώτερο όριο ωρών εργασίας στη βιομηχανία στις 12 ώρες. Πηγές * Χατζησταύρου Κ.Α., Ιορδάνογλου Ι.Β., "Επαγγελματικά νοσήματα πνευμόνων", εκδόσεις Παρισιάνου ΑΕ , ISBN 960-394-360-6 Κατάλογος ιατρικών γνωστικών πεδίων Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License |
|
|
|
|
|