Με τον όρο χαλκοπενία χαρακτηρίζεται η παθολογική κατάσταση του ανθρώπινου οργανισμού όπου παρατηρείται έλλειψη ιχνοστοιχείων χαλκού. Η κατάσταση αυτή οφείλεται σε ανεπαρκή πρόσληψη του στοιχείου αυτού που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, λίαν απαραίτητο, στην οξείδωση και την απορρόφηση του σιδήρου, καθώς και της βιταμίνης C κατά τη διάρκεια της πέψης.

Ως γνωστό τα ιχνοστοιχεία του χαλκού δρουν στον οργανισμό ως καταλύτες στη σύνθεση της αιμοσφαιρίνης στο αίμα. Συνέπεια δε της ανεπαρκούς πρόσληψής του είναι η "υπόχρωμη αναιμία" που σε παρατεταμένο διάστημα προκαλεί δυσλειτουργία στην σύνθεση δοπαμίνης, (με συνέπεια την εμφάνιση κατάθλιψης), στην σύνθεση μελανίνης από τα δερματικά κύτταρα, καθώς και δυσλειτουργίες στον μεταβολισμό των λιπών και των τριγλυκεριδίων.

Πηγές λήψης ιχνοστοιχείων χαλκού είναι το κρέας, ιδιαίτερα το συκώτι, τα καρύδια, τα οστρακόδερμα, τα ψάρια, τα λαχανικά και οι σπόροι (άλευρα ολικής άλεσης).

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License