Ανθρώπινη Φυσιολογία ή Φυσιολογία του Ανθρώπου, όπως απαντάνται συχνότερα, είναι μία επιστήμη, κλάδος της ιατρικής, η οποία ασχολείται με τη μελέτη της λειτουργίας των ανθρωπίνων κυττάρων και παραπέρα των οργανικών συστημάτων του ανθρωπίνου σώματος και συνολικότερα με τη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού.

Κάθε μονάδα ζωής είναι ένα σύνολο δομών που έχει στόχο την παραγωγή κάποιου έργου, υποσυνόλου της λειτουργίας του συστήματος ή σώματος στο οποίο ανήκει. Για παράδειγμα, το κύτταρο είναι η μικρότερη μονάδα ζωής που υπάρχει στον ανθρώπινο οργανισμό. Τα κύτταρα μπορεί να έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά αλλά το καθένα εμφανίζει ιδιαιτερότητες και σε επίπεδο κατασκευής αλλά πιο πολύ σε επίπεδο λειτουργίας. Πολλά κύτταρα μαζί σχηματίζουν τους ιστούς και πολλοί ιστοί σχηματίζουν τα όργανα και τους αδένες του ανθρωπίνου σώματος. Τα όργανα του σώματος κατα κατηγορίες (ανάλογα με τη λειτουργία στην οποία συμμετέχουν) σχηματίζουν σύνολα ανατομικά και λειτουργικά, τα οποία ονομάζονται οργανικά συστήματα ή απλώς συστήματα. Τα οργανικά αυτά σύνολα, από άποψη κατασκευής τα μελετά η ανατομική του ανθρώπου κι από άποψη λειτουργίας τα μελετά η φυσιολογία. Τα οργανικά συστήματα είναι το αναπνευστικό σύστημα, το καρδιαγγεικό σύστημα, το νευρικό σύστημα, το μυϊκό σύστημα, το ερειστικό σύστημα, το πεπτικό σύστημα, το ουροποιητικό σύστημα, το γεννητικό σύστημα, το σύστημα των αισθητηρίων οργάνων, το σύστημα των ενδοκρινών αδένων ή ορμονικό σύστημα και τέλος το δέρμα με τα εξαρτήματά του, που μελετάται ως ένα ενιαίο σύστημα. Κάποιοι θεωρούν ότι το δέρμα δεν αποτελεί αυτόνομο οργανικό σύστημα αλλά ανήκει στο σύστημα των αισθητηρίων οργάνων του ανθρώπου. Κάποιοι άλλοι πάλι θεωρούν το ουροποιητικό και το γεννητικό σύστημα ως ένα ενιαίο, λόγω γειτονίας και κάποιας λειτουργικής συσχέτισης των δύο αυτών οργανικών συστημάτων, και γι' αυτό σε αρκετά βιβλία ανατομίας ή φυσιολογίας συναντάται ο όρος ουροποιογεννητικό σύστημα.

Με τη λειτουργία λοιπόν των κυττάρων, των ιστών, των οργάνων, των συστημάτων και του οργανισμού ασχολείται η φυσιολογία του ανθρώπου. Επειδή τα όρια της ανατομικής και της φυσιολογίας δεν είναι απόλυτα, υπάρχει ένας κλάδος ή μία μέθοδος μελέτης του ανθρωπίνου σώματος που ονομάζεται λειτουργική ανατομική, που μελετά την κατασκευή των δομών του ανθρωπίνου σώματος σε σχέση με τη λειτουργία τους. Αυτή αποτελεί μια πιο ολοκληρωμένη διδακτική μεθοδο στις επιστήμες που ασχολούνται με τον άνθρωπο και την υγεία του (ιατρική, οδοντιατρική, φαρμακευτική, νοσηλευτική, διαιτολογία, επιστήμη φυσικής αγωγής, φυσικοθεραπεία κ.ά.).

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License