Άρθρωση είναι το σημείο όπου έρχονται σε επαφή δύο η περισσότερα οστά. Είναι κατασκευασμένες έτσι ώστε να επιτρέπουν την κίνηση και να προσφέρουν μηχανική υποστήριξη.

Τύποι

Ανάλογα με την κινητικότητα και το είδος του ιστού που παρεμβάλλεται, οι αρθρώσεις διακρίνονται σε:

1. Διαρθρώσεις: αποτελούν το συνηθέστερο τύπο άρθρωσης και επιτρέπουν ελεύθερη κίνηση, όπως η άρθρωση του γόνατος, του ώμου, του αγκώνα κ.ά.
2. Συναρθρώσεις ή Συνδεσμώσεις: δεν επιτρεπουν ορατές κινήσεις, όπως οι ραφές του κρανίου.
3. Αμφιαρθρώσεις: χαρακτηρίζονται από ινοχονδρώδη συνένωση με ελάχιστη κίνηση, όπως η ηβική σύμφυση και οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι.

Δομή

Τα πέρατα των οστών στις διαρθρώσεις περιβάλλονται από τον αρθρικό υμένα και τον αρθρικό θύλακο, οι δε αρθρικές επιφάνειες καλύπτονται από τον αρθρικό χόνδρο και πληρώνονται από αρθρικό υγρό:

* Ο αρθρικός θύλακας, όπως οι σύνδεσμοι και οι τένοντες, σχηματίζονται από δεσμίδες ινών κολλαγόνου.
* Ο αρθρικός χόνδρος καλύπτει την εσωτερική επιφάνεια της άρθρωσης και αποτελείται από στιβάδα καλυπτηρίων κυττάρων, τα οποία, σε περίπτωση φλεγμονής πολλαπλασιάζονται και προκαλούν αρθρίτιδα.
* Στις διαρθρώσεις υπάρχει ελάχιστο αρθρικό υγρό, το οποίο διευκολύνει την κίνηση των αρθρικών επιφανειών, ενώ παρέχει θρεπτικές ουσίες για τον αρθρικό χόνδρο. Το αρθρικό υγρό αυξάνεται σε παθολογικές καταστάσεις και είναι συνήθως φλεγμονώδες.

Βιβλιογραφία

* Snell R., «Κλινική ανατομική», ιατρικές εκδόσεις Λίτσας.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License