Στιμπικονίτης
|
Ο στιμπικονίτης (αγγλ. stibiconite) είναι ορυκτό οξείδιο - υδροξείδιο του αντιμονίου. Οφείλει το όνομά του στη λατινική ρίζα "stibi(num)" (το αντιμόνιο στα λατινικά) και την ελληνική λέξη κόνις, λόγω της συνηθέστερης υφής του. Συνώνυμό του είναι ο αρσενικαντιμονίτης, όρος που έχει εγκαταλειφθεί καθώς το ορυκτό δεν περιέχει αρσενικό. Εμφάνιση, παραγενέσεις Σχηματίζεται συχνά ως προϊόν εξαλλοίωσης (οξείδωσης) άλλων υδροθερμικά σχηματισμένων αντιμονιούχων ορυκτών, κυρίως αντιμονίτη, Sb2S3, τον οποίο αντικαθιστά καθ' ολοκληρίαν, σχηματίζοντας ψευδόμορφους κρυστάλλους, οι οποίοι γίνονται αντικείμενα συλλογής από συλλέκτες ορυκτών. Οι ψευδόμορφοι του στιμπικονίτη ξεχωρίζουν από τους πραγματικούς κρυστάλλους μόνο λόγω της γαιώδους υφής τους. Η οξείδωση αυτή επηρεάζει το αντιμόνιο, το οποίο στον αντιμονίτη έχει αριθμό οξείδωσης +3, ενώ στον στιμπικονίτη μέρος του αποκτά αριθμό οξείδωσης +5. Σχετίζεται με αντιμονίτη και ορισμένα ιδιαίτερα σπάνια ορυκτά, όπως ο βαλεντινίτης, ο κερμεσίτης, ο θερβαντίτης αλλά και συχνά με αυτοφυές αντιμόνιο. Είναι πολύ κοινό ορυκτό και απαντά σε όλες σχεδόν τις αντιμονιούχες αποθέσεις. Ορισμένες εμφανίσεις με αξιόλογους ψευδόμορφους κρυστάλλους είναι στην επαρχία Zamora στην Ισπανία, στο Μέλανα Δρυμό στη Γερμανία, την περιοχή Σονόρα του Μεξικού (Tierras Prietas, San Luis Potosi και El Antimonio), το Κεμπέκ του Καναδά, τις ΗΠΑ (Πολιτείες Νεβάδα, Γιούτα, Αϊντάχο, Καλιφόρνια) και την Κιργιζία. Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα μεταλλεία Λαυρίου - περιοχή "Πλάκα" - και στην περιοχή "Δοκός" του Νομού Ροδόπης κοντά στην Κομοτηνή. Πηγές * Handbook of Mineralogy
* Κατάλογος ορυκτών
* James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
1. ↑ Ποικίλλει ανάλογα με την υφή Ορυκτολογία, Mineralogy
<-- Search -->
<-- Logo -->
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License |
<-- Search --> |
|
|
|