Υδραυλική ονομάζεται η εφαρμοσμένη Υδρομηχανική. Αποτελεί τεχνική επιστήμη με κύριο αντικείμενο την εκμετάλλευση του ύδατος.

Ενώ η υδρομηχανική (υδροστατική και υδροδυναμική) ασχολείται με τις ιδιότητες, τους νόμους που διέπουν τα υγρά γενικά και το νερό ειδικότερα, "εν ηρεμία" και "εν κινήσει", η υδραυλική πραγματεύεται τους τρόπους "χαλιναγώγησης", αξιοποίησης και εκμετάλλευσης των υδάτων.

Ο χώρος εφαρμογής της υδραυλικής (τεχνικής) είναι τεράστιος. Τα αρδευτικά, τα αποστραγγιστικά και τα αντιπλημμυρικά έργα, η ύδρευση και αποχέτευση, η παντός είδους εκμετάλλευση της υδραυλικής δύναμης, τα λιμενικά έργα, οι θαλάσσιες ποτάμιες και λιμναίες συγκοινωνίες, οι διώρυγες κλπ αποτελούν αντικείμενα της υδραυλικής. Συνεπώς η συμβολή της στην ανάπτυξη του πολιτισμού θεωρείται σημαντική.

Από τους πολύ αρχαίους χρόνους ο άνθρωπος προβληματίσθηκε αλλά και ασχολήθηκε με την υδραυλική, χαρακτηριστικοί οι σχετικοί μύθοι στην Ελληνική Μυθολογία, (άθλοι του Ηρακλή: Λερναία Ύδρα, Κόπρος του Αυγεία κ.ά. σχετιζόμενοι με ποταμούς), που όμως μόλις κατά τους τρεις τελευταίους αιώνες συνετέλεσε τα μέγιστα στη μεταμόρφωση της οικονομίας πολλών χωρών ιδίως της Δύσης. Εν τούτοις παρά τη μακραίωνη αυτή ιστορία της, μόλις τις τελευταίες 10ετίες κατάφερε η υδραυλική να ελευθερωθεί από τον εμπειρικό της χαρακτήρα και να καταστεί πραγματική τεχνική επιστήμη. Εν όψει μάλιστα της παράλληλης επιστημονικής και τεχνικής προόδου του ανθρώπου αφενός, αλλά και της συνεχιζόμενης αύξησης των αναγκών του αφετέρου, το μέλλον της υδραυλικής διαγράφεται περισσότερο λαμπρό. Αφού αυτοί οι δύο παραπάνω λόγοι - αιτίες είναι οι συντελεστές όλων των γιγάντιων υδραυλικών έργων αλλαγής της φύσεως με στόχο τη περισσότερη αξιοποίηση υδάτινων πόρων σε άγονες περιοχές.