Κεραμικό υλικό

Η λέξη "κεραμικό" (Ceramics) προέρχεται από το προάστιο Κεραμεικός της Αρχαίας Αθήνας και αναφερόταν αρχικά στην αγγειοπλαστική κεραμική, για ψημένα προϊόντα από πηλό. Σήμερα ο όρος κεραμικά υλικά έχει ευρύτερη χρήση και περιλαμβάνει όλα τα ανόργανα μη μεταλλικά υλικά που έχουν υποστεί θερμική κατεργασία σε υψηλές θερμοκρασίες (>1000 °C) είτε κατά το στάδιο της επεξεργασίας είτε κατά το στάδιο της εφαρμογής.

Τα παραδοσιακά κεραμικά είναι τα πήλινα αντικείμενα, τούβλα και κεραμίδια. Στα κεραμικά περιλαμβάνονται επίσης το τσιμέντο και το γυαλί. Ως προηγμένα κεραμικά αναφέρονται υλικά τα οποία είναι χρήσιμα για τις ηλεκτρικές, ηλεκτρονικές, οπτικές ή μαγνητικές ιδιότητές τους.

Τα κεραμικά υλικά αποτελούνται από ενώσεις με ισχυρούς ομοιοπολικούς δεσμούς, όπως:

• Οξείδια (π.χ. Al₂O₃)
• Καρβίδια (π.χ. B₄C)
• Νιτρίδια (π.χ. Si₃N₄)
• Βορίδια (π.χ. Nd₂Fe₁₄B)

Συνήθεις ιδιότητες των κεραμικών είναι:

• αντοχή σε υψηλές θερμοκρασίες
• μονωτικές ιδιότητες, ή ημιαγώγιμη συμπεριφορά με διάφορες μαγνητικές και διηλεκτρικές ιδιότητες
• αντίσταση στην παραμόρφωση - ευθραυστότητα
• χαμηλές τιμές στις μηχανικές ιδιότητες

Στην πράξη, οι ιδιότητες των κεραμικών υλικών έχουν μεγάλες διαφορές από υλικό σε υλικό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους κεραμικούς υπεραγωγούς υψηλών θερμοκρασιών (π.χ.YBa₂Cu₃O_7-x).