.
Φυσικοχημεία
Η Φυσικοχημεία είναι επιστημονικός κλάδος της Χημείας που κύριο αντικείμενό τη μελέτη φυσικών φαινομένων που προκύπτουν από χημικά φαινόμενα.[1]
Ειδικότερα η Φυσικοχημεία εισχωρεί σε βαθύτερη έρευνα της δομής των ατόμων, των μορίων και του χαρακτήρα των χημικών αντιδράσεων από άποψης ενέργειας (κινητικής, θερμικής, ηλεκτρικής, φωτοχημικής κ.λπ). Για τούς σκοπούς αυτούς χρησιμοποιεί ανάλογες μεθόδους έρευνας καθώς και τεχνικές μετρήσεων. Η συγγένεια της επιστήμης αυτής προς την Φυσική και την Χημεία καθίσταται καταφανής από τις θεωρητικές βάσεις των οποίων και στηρίζεται.
Έτσι η κλασσική Ατομική θεωρία αποτελεί την βάση της Φυσικοχημείας. Στη θεωρία αυτή οφείλεται η ασυνέχεια της ύλης, που προέκυψε αρχικά από τα χημικά δεδομένα, τα οποία και οδήγησαν στη βαθύτερη έρευνα της σύστασης των μορίων και του σθένους των συνιστώντων αυτά ατόμων.
Στην "Ατομική θεωρία" βασίζεται η καλούμενη "κινητική θεωρία" της ύλης. Με αυτή επιτυγχάνεται η είσοδος στο "μικρόκοσμο" των ατόμων με ταυτόχρονη παρακολούθηση της δομής των. Η επέκταση αυτή της ατομικής θεωρίας που πραγματοποιήθηκε στις τελευταίες δεκαετίες μετέτρεψε τις υποθέσεις αυτές σε βεβαιότητα. Αφετέρου η "κινητική θεωρία" ξεκινώντας από τις ιδιότητες των ατόμων και των μορίων επιδιώκει ν΄ αναπτύξει "μικροσκοπικά", από στατιστικής άποψης, τους νόμους που έχουν βρεθεί "μακροσκοπικά" με την βοήθεια της παρατήρησης επί της φαινομενικά συνεχούς ύλης.
Ο τελευταίος αυτός τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων, καλούμενος μακροσκοπικός σε αντίθεση με τον προηγούμενο, καλούμενο μικροσκοπικό είναι ίδιο της θερμοδυναμικής η οποία παρόλο ότι χρησιμοποιεί εντελώς αντίθετο τρόπο έρευνας επεξέτεινε και σταθεροποίησε τις έρευνες της κινητικής. Χάριν όμως της θερμοδυναμικής επετεύχθηκε η κατάταξη σε ενιαίο σύστημα των μετατροπών ενέργειας και της καλούμενης συγγένειας των χημικών φαινομένων, που αποτελεί μέτρο της τάσεως των χημικών αντιδράσεων, των νόμων της χημικής ισορροπίας και της μεταβολής αυτής μετά της θερμοκρασίας, καθώς και ο υπολογισμός της ταχύτητας των χημικών αντιδράσεων.
Αλλά ακόμη και ο ηλεκτρισμός θεωρείται αποτελούμενος από τεμαχίδια, τα ηλεκτρόνια που μπορούν να συγκριθούν προς το άτομο. Έτσι και η "ηλεκτρονική θεωρία" λόγω της επέμβασης στη δομή του ατόμου και στο μηχανισμό των ηλεκτροχημικών και πυρηνικών αντιδράσεων, μπορεί να θεωρηθεί τμήμα της Φυσικοχημείας.
Τέλος η "θεωρία των κβάντα" απέδειξε την ύπαρξη ενός διακεκριμένου μεγέθους h σταθερά του Πλανκ που διέπει όλα τα φυσικά φαινόμενα και παρουσιάζει ιδιαίτερη σημασία στα φαινόμενα του ατόμου κατά τις ανταλλαγές ακτινοβόλου ενέργειας. Αν και η θεωρία αυτή βρέθηκε αρχικά σε πλήρη αντίθεση με την κλασσική αντίληψη των υποατομικών κινήσεων και της παλμικής μετάδοσης της ακτινοβόλου ενέργειας, η πρόοδος των ερευνών μετέτρεψε τελικά την αντίθεση αυτή σε μια πραγματικά καταπληκτική σύνθεση της "κυματομηχανικής" και της "κβαντικής μηχανικής".
Οι νέες αυτές αντιλήψεις βρήκαν γόνιμο έδαφος ανάπτυξης στα πεδία της Χημείας έτσι ώστε η θεωρία των κβάντα να καταστεί θεμελιώδης σημασία στη μελέτη των προβλημάτων που εξετάζει η Φυσικοχημεία.
Οι Φυσικοχημικοί μετρούν διάφορα φυσικά μεγέθη όπως είναι η θερμότητα, ή ο ηλεκτρισμός που μπορεί να ελευθερώσει μια ουσία κάτω από ορισμένες συνθήκες. Το έργο αυτό είναι αρκετά σημαντικό στη βιομηχανία όπως στη κατασκευή μηχανών, μπαταριών κλπ.
Παραπομπές
↑ Τριανταφυλλίδης, φυσικοχημεία. "Φυσικοχημεία". λήμμα ηλεκτρονικού λεξικού. ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΚΟΜΒΟΣ Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. Ανακτήθηκε την 2010-06-14.
Δείτε επίσης
Κβαντική μηχανική
Κβαντική χημεία
Retrieved from "http://el.wikipedia.org/"
All text is available under the terms of the GNU Free Documentation License
