Ως χημικό σθένος χαρακτηρίζεται αφενός η αναλογία ένωσης ενός στοιχείου με άλλα, αφετέρου η ενωτική ικανότητα αυτού. Προσδιορίζεται δε από τα ηλεκτρόνια της εξωτερικής στοιβάδας του ατόμου του στοιχείου.

Κάθε στοιχείο έχει συγκεκριμένο χημικό σθένος. Το σθένος του υδρογόνου για παράδειγμα είναι 1, του οξυγόνου 2, του άνθρακα 4 κλπ. Όταν λοιπόν δύο ή περισσότερα στοιχεία συγκροτούν μια χημική ένωση συνδυάζονται μεταξύ τους με καθορισμένες αναλογίες που καθορίζονται ακριβώς από τα σθένη τους. Έτσι 2 μέρη υδρογόνου θα πρέπει να ενωθούν με 1 μέρος οξυγόνου για να συγκροτήσουν το νερό, ενώ 4 μέρη υδρογόνου με 1 μέρος άνθρακα για να δώσουν το μεθάνιο.

Ορισμένα στοιχεία εμφανίζονται με περισσότερα του ενός σθένη. Όπως π.χ. ο σίδηρος που εμφανίζεται άλλοτε με 2 και άλλοτε με 3 σθένη.

* Το χημικό σθένος συμβολίζεται με ένα λατινικό αριθμό μόνο στο όνομα της ένωσης π.χ. "χλωρίδιο του σιδήρου (ΙΙ)" ή FeCl₂, "οξείδιο του σιδήρου (ΙΙΙ)" ή Fe₂O₃.

Χημεία

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License