Το τσιντσιλά (Επιστημονική ονομασία: Εριόμυς, δηλ. ποντικός με μαλλί) είναι τρωκτικό της οικογένειας των κινκιλλιδών. Το όνομά του σημαίνει "μικρός Τσίντσα" και προέρχεται από τη φυλή Τσίντσα (Chincha) των Άνδεων, τα μέλη της οποίας φορούσαν γούνες του ζώου.

Εμφάνιση

Το τσιντσιλά είναι μικρό σε μέγεθος και μοιάζει με λαγό. Συνήθως έχει χρώμα γκρίζο/ασημί, αλλά υπάρχουν διάφορες χρωματικές παραλλαγές που αναπτύχθηκαν στην αιχμαλωσία. Έχει τρίχωμα λεπτό και μαλακό σαν μετάξι, και διαθέτει τη μεγαλύτερη πυκνότητα τριχοφυίας από όλα τα ζώα της ξηράς, με περισσότερες από 20.000 τρίχες ανά τετραγωνικό εκατοστό. Ενώ στους ανθρώπους από το κάθε τριχοθυλάκιο φύεται μια τρίχα, στα τσιντσιλά υπάρχουν περισσότερες από 50 τρίχες σε ένα τριχοθυλάκιο. Το τρίχωμά τους είναι τόσο πυκνό, που είναι δύσκολο για τα παράσιτα όπως οι ψύλλοι, να ζήσουν σ' αυτό.

Πού ζουν

Τα τσιντσιλά είναι γηγενή των Άνδεων. Στη φυσική τους κατάσταση κατοικούν στη Νότια Αμερική και κυρίως στη Βολιβία, στη Χιλή και το Περού. Όμως από το 1923, που ο Mathias F. Chapman έφερε στις ΗΠΑ 11 αιχμάλωτα άγρια τσιντσιλά, από τα οποία τα 3 ήταν θηλυκά, ζουν και σε ζωολογικούς κήπους στη Βόρεια Αμερική. Από το 1960 τα τσιντσιλά έχουν γίνει πολύ δημοφιλή σαν κατοικίδια.

Είδη τσιντσιλά

Είναι γνωστά δυο είδη τσιντσιλά:

* Ο "Εριόμυς ο μαλλόμυς" (Chinchilla lanigera) που ζει στο Περού κι έχει μήκος σώματος 20- 25 εκατοστά, και μήκος ουράς του 16 εκατοστά. Το δέρμα αυτού του είδους είναι το ακριβότερο, καθώς είναι το πιο σπάνιο.
* Ο "Εριόμυς ο βραχύουρος" (Chinchilla brevicaudata), που ζει στη Βολιβία. Κατοικεί με την οικογένειά του σε φωλιές, που φτιάχνει βαθιά μέσα στη γη.

Τρόπος ζωής

Στη φύση, τα τσιντσιλά ζουν σε αποικίες. Τα θηλυκά είναι πολύ μεγαλύτερα από τα αρσενικά (φυλετικός διμορφισμός). Μπορούν να ζευγαρώσουν σε κάθε εποχή του χρόνου. Έχουν μακρόχρονη περίοδο κύησης σε σχέση με άλλα τρωκτικά (111 ημέρες), γι' αυτό και τα μικρά τους γεννιούνται με γούνα και με τα μάτια τους ανοιχτά. Σε περίπτωση αποβολής, το έμβρυο τσιντσιλά απορροφάται από το σώμα της μητέρας του. Στη φύση τα τσιντσιλά κατοικούν σε φωλιές που σκάβουν ή σε σχισμές βράχων. Κάνουν άλματα μέχρι και πέντε πόδια πάνω από το κεφάλι τους, και τρέφονται με φυτά, φρούτα, σπόρους και μικρά έντομα. Για να καθαρίσουν τα τσιντσιλά τη γούνα τους από τις λιπαρές ουσίες και την υγρασία, συνηθίζουν να κυλιούνται σε σκόνη ή ηφαιστειακή στάχτη.

Σε αιχμαλωσία τα τσιντσιλά ξεπερνούν τα 20 χρόνια ζωής, και φτάνουν το ένα πόδι σε μήκος, αλλά δεν ξεπερνούν τα 10 χρόνια ζωής σε χώρες όπου δεν μπορούν να συνηθίσουν το κλίμα. Ζώα του ίδιου φύλου - αρσενικά ή θηλυκά - μπορούν να ζήσουν ειρηνικά σε κλουβί με κατάλληλο μέγεθος, όταν όμως βρεθούν εκεί και ζώα του αντίθετου φύλου, θα μονομαχήσουν οπωσδήποτε για να ζευγαρώσουν. Και τα θηλυκά τσιντσιλά μονομαχούν σε τέτοιες περιπτώσεις. Επίσης εάν μικρά αρσενικά αφεθούν στο ίδιο κλουβί με τη μητέρα τους, μεγαλώνοντας θα ζευγαρώσουν μαζί της.

Τα τσιντσιλά ως κατοικίδια

Ένα κατοικίδιο τσιντσιλά. (*)

Τα τσιντσιλά είναι όμορφα και χαριτωμένα κατοικίδια. Παράλληλα όμως, είναι από τη φύση τους νευρικά και δεν τους αρέσει να τα πιάνουν. Τα τελευταία χρόνια πωλούνται και στην Ελλάδα κατοικίδια τσιντσιλά.

Εχθροί

Στη φύση το τσιντσιλά έχει ως εχθρούς τα γεράκια, τους μεφίτες, τα αιλουροειδή και τα κυνοειδή. Όμως μεγάλος εχθρός του είναι και ο άνθρωπος. Το διεθνές εμπόριο της γούνας του ξεκινά από το 1500 μ.Χ. και εξαιτίας του τα τσιντσιλά έφτασαν να είναι πολύ σπάνια τον 19ο αιώνα.

Ιδιαιτερότητες

* Υγεία: τα τσιντσιλά δεν μπορούν να ιδρώσουν, γι' αυτό κινδυνεύουν από θερμοπληξία που μπορεί να αποβεί μοιραία. Ένα τσιντσιλά που ζεσταίνεται πολύ διακρίνεται από τις προτεταμένες φλέβες στα αυτιά και τα ζεστά του πόδια, καθώς και από το λήθαργο στον οποίο μπορεί να πέσει.
* Ακουστική αντίληψη: Το τσιντσιλά έχει γίνει αντικείμενο μελέτης από γλωσσοδίφες και θεωρείται το πιο κοντινό στον άνθρωπο ζώο όσον αφορά το εύρος της ακουστικής του αντίληψης.

Εξωτερικοί δεσμοί