.
Το αγαποβότανο (κοινή ονομασία του φυτού Τeucrium polium, Τεύκριο το πόλιο) είναι γνωστό και με τις ονομασίες αγαπόχορτο, αμάραντος και χορτάρι της Παναγιάς.
Teucrium polium (*)
Το Τεύκτρο το πόλιο, λατ. (Teucrium polio-λαμπρύνω), είναι πόα της υποοικογένειας των Τευκτριδών (Teucrioideae), γνωστό στην Κρήτη ως Αντωναίδα και στις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδος ως βότανο της Παναγιάς, αμάραντο της Παναγιάς επειδή κοσμεί τα εικονοστάσια των σπιτιών, καθόσον αποξηραμένο παραμένει αμάραντο, λαγοκοιμιθιά, λιβανόχορτο, ύσσωπος κ.α.
Αναφέρεται από τον Διοσκουρίδη[1] και από τον Θεόφραστο.[2] Η επιστημονική του ονομασία πιστεύεται ότι αναφέρεται στον ήρωα του Τρωϊκού πολέμου τον Τεύκτρο.[3]
Περιγραφή
Είναι αυτοφυές, βρίσκεται σε βραχώδεις και ξηρές περιοχές της Μεσογείου. Το ύψος του δεν ξεπερνάει τα 40 εκατοστά και ανθίζει από το μήνα Μάιο έως τον Αύγουστο. Τα άνθη του είναι μικρά λευκά και άοσμα. Πολυετής αειθαλής πόα με γκριζωπό, αρωματικό φύλλωμα και κίτρινα άνθη το καλοκαίρι και το φθινόπωρο. Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες θέσεις και άγονα, ξηρά, ουδέτερα ή αλκαλικά εδάφη.
Χρήσεις
«ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι» Ψαλμός Ν΄(50) § 7
Χρησιμοποιείται κυρίως ως αποξηραμένο για καλλωπιστικούς και θρησκευτικούς λόγους αλλά και με τη μορφή αφεψήματος ως υπογλυκαιμικό, υποτασικό, τονωτικό κλπ. Έχουν αναφερθεί, ωστόσο, αρκετές περιπτώσεις τοξικής ηπατίτιδας[4] λόγω της χρήσης των παραπάνω βοτάνων, γι΄αυτό είναι προτιμότερο να αποφεύγονται. Η ελληνική χλωρίδα περιλαμβάνει και άλλα αυτοφυή είδη του γένους, μεταξύ των οποίων το Teucrium montanum και το Teucrium creticum.
Παραπομπές
↑ Διοσκουρίδης, Περί ύλης ιατρικής
↑ Θεόφραστος, Λεξικό φυτών εκδ. Κάκτος
↑ Crieve Mande, (1971), Ένα σύγχρονο βότανο σ. 531 ISBN 978-0-486-22798-6
↑ ΕΟΦ,- Φάρμακο-επαγρύπνηση
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Το αυτοφυές βοτάνι της παναγίας
Η Αντωναίδα Κρήτης κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου πολέμου
Σύμφωνα με την Ελληνική λαϊκή παράδοση εάν βράσει γίνεται ένα ισχυρό βότανο που μπορεί να προκαλέσει τον έρωτα, ενώ το χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες ως φάρμακο σε παθήσεις του στομάχου και κατά του πυρετού. Κατά άλλους πάλι είναι εξαιρετικό φάρμακο για διαβητικούς.
Scientific Library
Retrieved from "http://el.wikipedia.org/"
All text is available under the terms of the GNU Free Documentation License
