Η Υπόθεση Ηλιοσυστολής είναι μία ακόμη από τις σημαντικότερες υποθέσεις που διατυπώθηκαν στην αναζήτηση ερμηνείας της συνεχούς ανανέωσης της ακτινοβολούμενης ηλιακής ενέργειας.

Την υπόθεση της Ηλιοσυστολής διατύπωσε αρχικά ο Χέλμολτζ (Helmoltz) το 1854 που συμπληρώθηκε από τον λόρδο Κέλβιν το 1893. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή:

η ακτινοβολία του Ήλιου ψύχει αυτόν με αποτέλεσμα την συστολή του. Έτσι η συστολή του Ήλιου αποτελεί πηγή ενέργειας και τόσης ώστε η παραγόμενη να "ισοφαρίζει" συνέχεια την ακτινοβολούμενη.

Η θεωρία αυτή δεν μπορούσε όμως να δικαιολογήσει, την ηλικία τόσο του Ήλιου όσο και της Γης. Αν δηλαδή κατ΄ αυτόν τον τρόπο συντηρείτο η ηλιακή ενέργεια θα έπρεπε αυτή να μην είναι μεγαλύτερη των 3 Χ 107 ετών, ενώ ήδη η ηλικία της Γης δια πολλών μεθόδων βρίσκεται πολύ μεγαλύτερη, δηλαδή της τάξης των 4,5 Χ 109 ετών! Κατ΄ αυτόν τον τρόπο αποκλείσθηκε η περίπτωση συστολής ως κύριος τρόπος της παραγωγής της ηλιακής ενέργειας. Επειδή η θεωρία αυτή βασίσθηκε στην πιθανή συστολή του Ηλίου ονομάσθηκε "Υπόθεση Ηλιοσυστολής".

Δείτε επίσης

* Μετεωρική υπόθεση
* Ηλιακή ενέργεια