|
|
Ο Νόμος των ελλειπτικών τροχιών ή νόμος πλανητικών τροχιών ή Πρώτος νόμος Κέπλερ είναι νόμος που περιλαμβάνεται στους νόμους του πλανητικού συστήματος και που διατύπωσε ο Γερμανός αστρονόμος Ι. Κέπλερ (1571-1630) σπουδάζοντας τις παρατηρήσεις της κίνησης των πλανητών, που προηγουμένως είχε εκτελέσει ο Δανός αστρονόμος Τύχο Μπράχε (1546-1601).
Ο νόμος αυτός είναι ο πρώτος από τους τρεις που ανακάλυψε και διατύπωσε ο Κέπλερ και που διέπουν τη κίνηση των πλανητών γύρω από τον Ήλιο. Σύμφωνα με τον νόμο αυτόν:
* Οι τροχιές των πλανητών είναι ελλείψεις, των οποίων την μία εστία, κοινή σε όλες τις πλανητικές τροχιές, κατέχει ο Ήλιος.
Επί της ελλειπτικής αυτής τροχιάς των πλανητών περιήλιο χαρακτηρίζεται το σημείο εκείνο που βρίσκεται ο πλανήτης πλησιέστερα στον Ήλιο, συνεπώς πρόκειται για το ένα ακραίο σημείο του μεγάλου άξονα και αντίθετα αφήλιο το αντιδιαμετρικό σημείο του μεγάλου άξονα.
Ειδικά στις ελλέιψεις των πλανητών ο μέγας "ημιάξονας" ονομάζεται μέση απόσταση του πλανήτη από τον Ήλιο, ενώ την ευθεία που συνδέει τον Ήλιο με την εκάστοτε θέση του πλανήτη επί της ελλειπτικής ονομάζεται επιβατική ακτίνα. Εξ άλλου και ο μέγας άξονας της τροχιάς ονομάζεται γραμμή των αψίδων, επειδή "φέρονται" επ΄ αυτόν ή άνω και η κάτω "αψίδα" της ελλειπτικής.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License