Η Βέριτας (Veritas) είναι ένας πολύ μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών, με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 8,32. Ανακαλύφθηκε το 1902 από τον Γερμανό αστρονόμο Μαξ Βολφ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη, και πήρε το όνομά της από την ομώνυμη θεά-προσωποποίηση της Αλήθειας στη ρωμαϊκή μυθολογία, Βέριτας.

Η Βέριτας και η 92 Ούντινα, με διαμέτρους 115 και 125 χιλιόμετρα αντιστοίχως, είναι τα δύο μεγαλύτερα μέλη της Οικογένειας αστεροειδών της Βέριτας, η οποία περιλαμβάνει πάνω από 300 αστεροειδείς. Ο Ντέιβιντ Νεζβόρνυ (David Nesvorný) με υπολογισμό των τροχιών και των θέσεων αυτών των σωμάτων προς τα πίσω στον χρόνο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δημιουργήθηκαν από τη σύγκρουση ενός αστεροειδή με διάμετρο τουλάχιστο 150 χιλιόμετρα με κάποιο μικρότερο σώμα πριν από «μόλις» 8 εκατομμύρια χρόνια. Τα δύο μεγαλύτερα σώματα που προέκυψαν από αυτή τη σύγκρουση ήταν η Βέριτας και η Ούντινα. Αυτή πρέπει να ήταν η τελευταία μεγάλη σύγκρουση μεταξύ αστεροειδών στο Ηλιακό Σύστημα και μία από τις μεγαλύτερες των τελευταίων 100 εκατομμυρίων ετών. Μία ενίσχυση αυτής της θεωρίας προσέφερε η ισοτοπική ανίχνευση κοσμικής σκόνης σε ιζήματα του θαλάσσιου πυθμένα από τον γεωχημικό Κένεθ Φάρλεϋ: ένας τετραπλασιασμός στην κοσμική σκόνη που έφθανε στη Γη σημειώθηκε πριν από 8,2 εκατομμύρια χρόνια και η αυξημένη εισροή συνεχίσθηκε μειούμενη για το επόμενο 1,5 εκατομμύριο χρόνια.

Η σύγκρουση αυτή υπλογίζεται ότι ήταν αρκετά μακριά από τον Δία, ώστε η πιθανότητα να είχαν εκσφενδονισθεί κάποια θραύσματα από τη βαρύτητα του Δία σε τροχιά συγκρούσεως με τη Γη είναι αμελητέα. Ωστόσο, η ηλιακή ακτινοβολία θα προκαλούσε την αργή μετατόπιση προς τη γήινη τροχιά των κόκκων σκόνης που θα προέκυψαν από τη σύγκρουση, σε χρονικές κλίμακες αντίστοιχες με την καταγραφή τους στα θαλάσσια ιζήματα. Ακόμα και σήμερα, συνεχιζόμενες μικροσυγκρούσεις ανάμεσα στους αστεροειδείς της Οικογένειας της Βέριτας εκτιμάται ότι στέλνουν περίπου 5 χιλιάδες τόνους σκόνης στη Γη κάθε χρόνο, το 15% της συνολικής ποσότητας κοσμικής σκόνης που δέχεται η Γη.

Φυσικά χαρακτηριστικά

Η μέση διάμετρος της Βέριτας εκτιμάται σε 115,5 χιλιόμετρα (από δεδομένα του IRAS) ως 121 (από δεδομένα επιπροσθήσεων), ενώ η μάζα της σε 1,62 τετράκις εκατομμύριο τόνους για μέση πυκνότητα 2 gr/cm³. O φασματικός τύπος της είναι C (ανθρακούχος), ενώ το άλβεδό της είναι 0,062 (από δεδομένα του IRAS). Η Βέριτας περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 7 ώρες και 56 λεπτά. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 115 περίπου βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν.

Αναφορά

* Kenneth A. Farley, David Vokrouhlický, William F. Bottke, David Nesvorný: "A late Miocene dust shower from the break-up of an asteroid in the main belt" Nature, τόμος 439, σ. 295-297 (19 Ιανουαρίου 2006)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα
• "Asteroid Smashup Yields Dust Shower on Earth" από το SkyandTelescope.com, 20 Ιανουαρίου 2006.

Αστεροειδείς
489 Κοματσίνα 490 Βέριτας 491 Τρόπις

Κατάλογος αστεροειδών

Εγκυκλοπαίδεια Αστρονομίας