.

Το Ουράνιο (U) είναι ένα χημικό στοιχείο του περιοδικού πίνακα, στη σειρά των ακτινίδων, με ατομικό αριθμό 92 και ατομικό βάρος 238,02891 g/mol. Έχει θερμοκρασία τήξης 1405.3 K (1132,2 C°). Το ουράνιο είναι βαρύ, λευκάργυρο, τοξικό, μεταλικό, φυσικά ραδιενεργό, πυρφορικό.

Το 1789 ανακαλύφτηκε από τον Κλάπροθ (Martin Heinrich Klaproth)(1743–1817), το διοξείδιο του ουρανίου, ενώ το 1841 ο Πελιγκό (Eugène Peligot,) απομόνωσε το μεταλλικό ουράνιο.

Είναι στερεό έχοντας την όψη του σίδηρου. Είναι πολύ δραστικό, οξειδώνεται πολύ εύκολα και καίεται με θέρμανση. Ενώνεται εύκολα με το χλώριο, το θείο, το άζωτο και σχηματίζει με τον άνθρακα το καρβίδιο του ουρανίου. Το σπουδαιότερο ορυκτό του ουρανίου είναι ο πισσουρανίτης ή ουρανινίτης. Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα ορυκτά, που περιέχουν ουράνιο σε μικρές αναλογίες, όπως είναι ο καρνοτίτης κ.ά.

Κατά την κατεργασία του πισσουρανίτη, που είναι αρκετά πολύπλοκη, το ουράνιο μετατρέπεται σε ουρανικό νάτριο και, στη συνέχεια, σε ουρανικό αμμώνιο. Μετά, με πύρωση του ουρανικού αμμώνιου, παίρνουμε το οκταξείδιο του ουράνιου, που ανάγεται με άνθρακα ή με ασβέστιο και μας δίνει το μεταλλικό ουράνιο. Το ουράνιο είναι η βασική πρώτη ύλη για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας. Μελετώντας το ουράνιο, ο Μπεκερέλ, ανακάλυψε τη ραδιενέργεια, που είναι φυσική ιδιότητα του ουράνιου. Το ουράνιο στη φύση βρίσκεται σαν μείγμα 3 ισοτόπων , ²³⁸U (99,27 %), ²³⁵U (0,72 %) και²³⁴U (0,0055 %). Το ουράνιο 238 είναι η αρχική ουσία της σειράς διάσπασης ουράνιο - ράδιο. Το ουράνιο 235 είναι η αρχική ουσία της σειράς διάσπασης ουράνιο - ακτίνιο.

Το ισότοπό του ²³⁵U χρησιμοποιήται ως καύσιμο σε πυρηνικούς αντιδραστήρες και ως σχάσιμο υλικό σε πυρηνικά όπλα. Το απεμπλουτισμένο ουράνιο χρησιμοποιείται σε εμπρηστικά βλήματα. Το ουράνιο βρίσκεται συνήθως σε μικρές ποσότητες σε βράχους, χώμα, νερό, φυτά, και ζώα (συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου).